Urazy grupy kulszowo-goleniowej

Mięśnie kulszowo-goleniowe czyli mięśnie znajdujące się z tyłu uda, to trzy osobne mięśnie: mięsień dwugłowy uda, półścięgnisty i półbłoniasty. Zaczynają się one na guzie kulszowym, a kończą w okolicy stawu kolanowego. Odpowiadają za ruchy w stawie biodrowym oraz kolanowym. Dlatego czasem ból kolana, nie oznacza występowanie przyczyny problemu w tym miejscu, winowajca może znajdować się w okolicy stawu biodrowego, a ból jest przenoszony, np. z tego powodu, że okolica kolana u danej pacjenta jest słabsza w porównaniu do biodra. Mocne eksploatowanie grupy kulszowo-goleniowej bądź zaniedbanie może prowadzić do kontuzji.

JAKI RODZAJ SPORTU MOŻE PRZYCZYNIĆ SIĘ DO URAZU GRUPY KULSZOWO-GOLENIOWEJ?

Biorąc pod uwagę przyczyny urazów popularnych hamstringów, możemy wyróżnić pięć typów urazów, które wymagają nieco innego rodzaju rehabilitacji. Najbardziej narażoną grupą są osoby uprawiające sporty o dużej komponencie zmiany kierunku biegu, wymagające nagłych zahamowani, kopnięć, czy częstych skoków. Wśród czynników predysponujących wymienić można nieodpowiednią rozgrzewkę, dysbalans mięśniowy, przemęczenie, zbyt małą elastyczność lub osłabioną siłę mięśniową, a także stare urazy czy niedoleczone kontuzje. Urazowi ulec może każdy z trzech wymienionych mięśni, jednak najczęściej dotyka on mięśnia dwugłowego uda.

OBJAWY

Zastanawiasz się czy miałeś lub masz uraz mięśni kulszowo-goleniowych? Niewielkie uszkodzenia mogą przebiegać bezobjawowo. Jednak pacjenci zgłaszający się z tego typu problemem najczęściej mówią o odczuwalnym trzasku, natychmiastowym bólu i utracie funkcji. Dolegliwości bólowe często lokalizują się w okolicy guza kulszowego, czyli tej twardej kości, na której siedzimy. W zależności od ciężkości urazu towarzyszyć mu może zasinienie, krwiak, obrzęk oraz tkliwość palpacyjna. Aby potwierdzić tego typu uraz fizjoterapeuta wykonuje testy diagnostyczne. Pozwalają one  także określić potencjalne miejsce uszkodzenia, czy znajduje się ono w okolicy przyczepu bliższego czy dalszego, czyli czy jest ono bliżej kolana czy pośladka. Jest to bardzo istotna informacja, determinująca proces rehabilitacyjny.

STOPNIE USZKODZENIA

Możemy wyróżnić trzy stopnie uszkodzenia, które warunkują nam ciężkość urazu oraz czas powrotu do zdrowia.

I stopień – pacjent odczuwa lekki ból, niewielką utratę siły i funkcji
II stopień – pacjent odczuwa większy ból podczas ruchu, dużą utratę funkcji
III stopień –całkowite zerwanie mięśnia. Terapeuta palpacyjnie wyczuwa przerwę we włóknach mięśniowych. Pacjent odczuwa całkowitą utratę funkcji.

REHABILITACJA

Proces rehabilitacyjny może trwać od kilkunastu do kilkudziesięciu dni. Pod względem diagnostyki i prognozowania dalszego leczenia, bardzo istotne są pierwsze dni po urazie. Ułatwiają one ocenę stanu pacjenta i stopień uszkodzenia mięśnia. Określając długość rehabilitacji bierze się pod uwagę czynniki tj. stopień bólu, czynności w czasie których pojawia się ból, zakres ruchu czy miejsce uszkodzenia. Dzieli się go na kilka faz, z których każda ukierunkowana jest na inny element. W procesie można spodziewać się ćwiczeń izometrycznych, ekscentrycznych, ćwiczeń ukierunkowanych na ruch w kolanie lub biodrze, ćwiczeń siłowych, terapii manualnej oraz elementów stretchingu. Dodatkowym elementem, jako uzupełnienie terapii, może być kinesiotaping. Fizjoterapia obejmuje nie tylko pracę na kontuzjowanym mięśniu, ale również nad pozostałymi mięśniami kończyny dolnej oraz tułowia.