JAK POWSTAJE PRZEPUKLINA KRĘGOSŁUPA?
Nasz kręgosłup składa się z 33-34 kręgów (łącznie z tymi, które tworzą kość krzyżową i guziczną), a 24 z nich to oddzielne kości, pomiędzy którymi znajdują się krążki międzykręgowe. Każdy z nich składa się z jądra miażdżystego otoczonego pierścieniem włóknistym. Ich zadaniem jest amortyzacja wstrząsów.
Przepuklina kręgosłupa zwana inaczej dyskopatią to nic innego, jak wysunięcie się fragmentu jądra miażdżystego poza pierścień włóknisty. Uciskając na okoliczne struktury nerwowe, może wywoływać przykre dolegliwości bólowe. Najczęściej dotyczą lędźwiowego odcinka kręgosłupa, najrzadziej zaś piersiowego. Dyskopatia występuje najczęściej między 30. a 40. rokiem życia i w głównej mierze dotyczy mężczyzn.
W JAKICH OKOLICZNOŚCIACH POWSTAJE?
Wraz z wiekiem krążki międzykręgowe tracą swą elastyczność ulegają dehydratacji lub zwyrodnieniom. W miarę rozwoju tego stanu już nawet niewielki ruch może spowodować ,,wysunięcie’’ się dysku. Przepuklina może powstać w wyniku zginania się, schylania, podnoszenia ciężkich przedmiotów, a niekiedy pojawia się bez żadnego urazu. Przypuszcza się, że na ten stan mogą mieć wpływ predyspozycje genetyczne. Gdy problem ten wystąpił już u kilku członków rodziny, wówczas ryzyko się zwiększa.
NAJCZĘSTSZE OBJAWY PRZEPUKLINY KRĘGOSŁUPA
Pierwsze objawy kliniczne przepukliny lędźwiowej są zwykle ostre:
- sztywność pleców,
- nagły przeszywający ból w okolicy lędźwiowo-krzyżowej,
- ból promieniujący do pośladków, części tylnej uda a w niektórych przypadkach nawet i do stopy (objawy rwy kulszowej),
- obniżona siła mięśniowa kończyn dolnych.
W przypadku przepukliny odcinka szyjnego może pojawić się ból szyi i barków, który często promieniuje przez całe ramię aż do dłoni. Może pojawić się także drętwienie lub mrowienie dłoni. Dyskopatii szyjnej towarzyszy sztywność karku, a ruchy głowy stają się mocno ograniczone przez skurcz mięśni. Nasilają się wraz z kichnięciem lub kaszlnięciem.
W przypadku „wypadnięcia” krążka międzykręgowego ból u 70% pacjentów ustępuje w ciągu 6 tygodni, a w czasie 12 tygodni – w 80–90% przypadków.
CZY OPERACJA JEST KONIECZNA?
W większości przypadków leczenie chirurgiczne nie jest potrzebne. Nie należy wpadać w panikę. Leczenie operacyjne podejmuje się dopiero wtedy, gdy zachowawcze już nie pomaga a ból ciągle narasta. Głównym celem rehabilitacji jest zmniejszenie napięcia w obrębie układu nerwowego i mięśniowego, które będąc w tym stanie przyczyniają się do nieustannego zmęczenia organizmu. Najważniejsze jest pierwsze 6 tygodni terapii. Jeśli po tym czasie terapia nie pomogła, rozważa się leczenie chirurgiczne. Po takiej operacji bardzo ważnym etapem jest rehabilitacja i odpowiednio zaplanowany harmonogram ćwiczeń.
Najważniejsza jednak jest wnikliwa diagnoza zarówno ze strony lekarza, jak i fizjoterapeuty. Dokładny wywiad, historia przebytych urazów, analiza wyników MRI oraz wykonanie odpowiednich testów diagnostycznych pomoże terapeucie zaplanować, w jaki sposób pracować z pacjentem.
Jeśli masz jakiekolwiek pytania zachęcamy do kontaktu pod numerem tel. 531 924 344. Nasi fizjoterapeuci pracują w Centrum Rehabilitacji Dawcy Zdrowia we Wrocławiu przy ul. Jemiołowej 26-28.
